Bir Hemşirenin Yazdığı Şiir

Aşağıdaki şiiri, İskoç’yanın Montrose şehrindeki Sunnyside Royal Hastanesinin yaşlılar koğuşunda hemşire olarak çalışan bir kadın yazmış. Bu şiir önce hastanedeki personel için çıkartılan bir dergide anonim bir şiir olarak yayımlanmış, bu olaydan bir kaç ay sonra Iskoç’yanin Dundee şehrindeki Ashludie Hastanesinin çalışanları aynı şiiri el yazısıyla yazılı olarak ölen bir yaşlı hastanın özel eşyaları arasında bulmuşlar. Şiiri bulan hastane çalışanları bu şiirden o kadar etkilenmişler ki, fotokopisini alıp tüm hastaneye ve tanıdıklarına dağıtmışlar. Bu şiiri yazan da böylelikle bulunmuş. 80 yaşında uykusunda ölen bir kadınmış..

Şiir aynen şöyle :

Ne görüyorsun hemşire, ne görüyorsun?

Bana baktığında, benim, huysuz, geçimsiz, gözleri iyi görmeyen bir ihtiyar olduğumu mu düşünüyorsun?

Yoksa, yemek yemeği reddeden , yüksek sesle, “Hiç değilse bir tadına bak” dediğinde sana yanıt vermeyen.

Yaptığın hiç bir şeyi fark etmeyen, hep çorabını ya da ayakkabısının tekini kaybeden biri mi?

Ya da kimi zaman karşı koysa da banyo ya da yemek konusunda sonunda senin her istediğini yerine getirip, o günüde sağ salim tamamlayan biri mi?

Böyle mi düşünüyorsun? Her şeyi bu gözle mi görüyorsun?

Öyleyse gözlerini aç hemşire, beni gör !! Sana kim olduğumu anlatayım..

Burada böyle sessiz sakin otururken ,her dediğini yapar ,her istediğini yerken,

Ben on yaşımda küçük bir çocuğum, annem de var babam da…

Birbirini seven kız kardeşlerim de, erkek kardeşlerim de..

On altı yaşımda , ayakları henüz yere basmayan bir genç kızım.

Büyük bir aşk yaşayacağımın düşlerini kuruyorum.

Yüreğim yerinden fırlayacak gibi, yirmi yaşında bir gelinim..

Düğün günümde ettiğim yemini anımsıyorum, yirmi beş yaşımdayım ve güvenli, sevgi dolu bir yuvam ve kendi çocuklarım var artık..

Otuz yaşımda bir kadınım artık, çocuklarım hızla büyüyorlar, sonsuza değin kopmayacak bir bağ var aralarında

Kırkımdayım, küçük oğullarım büyüdüler ve yuvadan uçtular

Ama ağlamıyorum, çünkü erkeğim yanımda..

Elli yaşımdayım ve yine bebekler var dizlerimin dibinde.

Yine yalnız değilim, sevgili çocuklarımın çocukları yanımda.

Artık beni karanlık günler bekliyor ,eşim öldü ..

Geleceğe baktığımda korkuyla titriyorum.

Çocuklarım şimdi kendi çocuklarını büyütüyorlar.

Geçmişi ve çok iyi bildiğim sevgiyi düşünüyorum.

Ben artık yaşlı bir kadınım ve doğa çok acımasız

Yaşlıları aptal insanlar gibi göstermek de doğanın yaptığı bir şaka..

Bedenim artık harap, güzelliğim ve zarafetim çoktan yok oldu.

Bir zamanlar bir yürek taşıdığım yerde artık bir taş parçası var.

Fakat bu harabenin içinde hala bir küçük kız çocuğu yaşıyor.

Ve şimdi yüreği yine yaşam kazanıyor.

Neşeli günlerimi anımsıyorum, çektiğim acıları anımsıyorum.

Artık yine seviyorum ve yaşamı yeniden öğreniyorum.

Geçen yılları düşündüğümde, o birkaç on yılın rüzgar gibi geçtiğini anlıyorum.

Ve hiç bir şeyin sonsuz olmadığını kabul ediyorum,

İşte bu yüzden gözlerini aç hemşire, aç gözlerini ve

Benim aksi ve huysuz bir kadın olmadığımı gör,

Bana daha yakından bak, beni gör!!

Etiketler: hemşire hikayeleri » şiir