Dünya Hayatı

Abdullah İbni Mesut’tan rivayet edildiğine göre , Rasulullah Sallallahu Aleyhi Vesellem  bir hasır üzerine yatmıştı. Kalkınca , yan tarafında hasırın iz bıraktığı görüldü. Kendisine :

• Ya Rasulallah sana bir şey ( yani bir yumuşak yatak ) alsak , dedik. Rasulullah Sallallahu Aleyhi Vesellem :

– Benim dünya ile ne alakam var. Ben dünyada ancak bir ağaç altında gölgelenmiş , sonra ağacı bırakarak kalkıp gitmiş olan bir binici      ( yolcu ) gibiyim “ buyurdu.

                                   (Tâc:5/177)

       Evet , insan burada misafir ve yolcudur ve  ebedi yolda kendisine lazım olacak eşyayı ve erzakı buradan temin etmekle mükelleftir.

       Misafir ev sahibinin işine karışmaz…

       O misafirhaneye kendi evi gibi sahip çıkmaz, tahakkümde bulunmaz.

       Yapılan ikram ve muameleleri tenkit etmez, nankörlük etmez , inkâr etmez.

       Hasılı ; misafir olan kimse , beraberinde getirmediği ve kendisi ile birlikte götüremeyeceği şeylere âlaka duyup kalbini bağlamaz, gönlünü kaptırmaz.

Rasulullah Sallallahu Aleyhi Vesellem , bir gün İbn-i Ömer’in omzundan tuttu ve şöyle dedi  :

“Dünyada sanki gurbette imişsin gibi , veyahut bir yolcu gibi ol ve kendini kabirde yatanlar arasında say.” İbn-i Ömer (ra) da öyle yapar , hem de şu tavsiyelerde bulunurdu :

“ Geceye gireceğin vakit sabahı bekleme. Sabaha çıktığın vakitte geceyi bekleme. Ve sıhhatinden hastalığın için, hayatından da ölümün için bir şey yapıp hazırlama fırsatını kaçırma.”

Evet , bizim halimiz şudur:

“ Ana rahminden geldik pazara

Bir kefen alıp döndük mezara.”

Gerçekten dünya hayatı , âhret hayatının  yanında geçici ve  değersizdir.

Etiketler: ahiret hayatı » dini hikayeler